GÖKTÜRK TUNÇTÜRK

(Cafer Uğurlu) yazdı

www.haber2000.com

Değerli okuyucular..

Gerçekten çok, çok üzgünüm..

Benim ve bütün Ülkücülerin yaşamlarında çok önemli destekleri bulunan, Genç Ülkücü Teşkilatlarının kurucusu, ANAP iktidarı döneminde Sağlık eski Bakanlığı görevini yağmış olan Avukat Halil Şıvgın ağabeyimizi maalesef kaybettik.

Allah rahmet eylesin, mekanı cennet, ruhu şad olsun..

Değerli okuyucular..

Bakın şimdi sizlere Halil Şıvgın hakkında tarihi bilgileri aktaracağım..

O gerçekten bir Bozkurt’u.. Şimdilerde veresiye Ülkücü olup, etrafa kabadayılıklar taslayan sözde Ülkücüler ne bu davanın çekilmiş acılarını, ne çilelerini ve ne de emeği geçenleri bilmezler..

Halil Şıvgın, 12 Eylül 1980 öncesi Genç Ülküler Teşkilatının kurucusu idi.

12 Eylül 1980, Kenan Evren’in askeri darbesi..

Biz, darbe olacağını 11 Eylül’de öğrendik.. Tabi ki rahmetli Kurmay Albay Alparslan Türkeş’in sayesinde, yine rahmetli Turgut Sunalp sayesinde..

Evet.. 11 Eylül günü saat 10’da MHP Gençlik Kolları Genel Başkanı beni çağırdı..

Dedi ki; “Karslı, kısa konuşacağım. Neyiniz var,, neyin yok tedbir alın ve Ankara’dan hızlıca kaybolun, gece askeri darbe olacak”..

Biz Ankara Bahçelievler ekibinden 4 kişi kullandığımız kırmızı Murat124 otomuza binip, eski Foca’ya bir Yüzbaşının ve TRT de bir Halk Müziği sanatçısının yardımları ile kaçtık..

Gece darbe oldu..

Tabi ki ilk alacakları isim MHP’nin Genel Başkanı ve Ülkücülerin Başbuğu Alparslan Türkeş’ti..

Peki, rahmetli Türkeş nere de saklandı?

Eskiler bilir.. Şimdi ki gibi doğalgaz falan yoktu.. Apartmanların altında Kalorifer dairesi vardı.. Orada kazan tertibatları vardı..

Halil Şıvgın, hemen oturduğu apartmanın kalorifer dairesine çeki düzen veriyor ve bir de masa atıyor, yatacak ortam hazırlıyor ve gidip Alparslan Türkeş’i alıp buraya getiriyor..

Türkeş’i epeyce aradılar ama bulamadılar, sonra anlaşmalı bir şekilde Türkeş teslim oldu..

Bizde Foça’da bir süre sonra maddi sıkıntılar yaşayınca Ankara’da geri döndük ve kısa bir süre sonra yakalandık..

Tabi işkencelerden ve zorla imzalattırılan ifadelerden sonra Mamak Askeri Cezaevi’ne gittik..

Mamak D-1 Koğuşu.. Aslında sayısal olarak azlıkta olsak ta orası bizim için bir teşkilat mekanı olmuştu..

Bizim Bahçelievler teşkilatının yanı sıra Namık Kemal Zeybek, Taha Akyol, Mehmet Naci Bostancı, rahmetli Dr. Ahmet Terfik Ozan, Avni Çarsancaklı, Nuri Gedik ve filim yapımcısı Berker İnanoğlu..

Koğuşumuzun başkanı da rahmetli Yaşar Okuyan idi..

Evet. Değerli okuyucular..

Bir tarihi acı gerçeği daha aktarmak yerinde olacak..

Maalesef Cezaevi’nde ki Ülkücülere dışarda kalanlar ve MHP yöneticileri sahip çıkmadılar..

Ne maddi, ne de hukuk desteği vermediler..

İşte bu sıralarda; Haili Şıvgın ağabeyimizin, rahmetli Alpaslan Pehlivanlı’nın, Av. Sırrı Erkuş’un, Faruk Keskinkılıç’ın, Şehsuvar Bektaş’ın, Özber Duvarcı ve tabi ki Ülkücülerin fedakâr efsane Avukatı Şevket Can Özbay’ın dışında kimseler Cezaevinde ki Ülkücüleri akıllarına getirmiyordu..

Ülkücülerden de, Solculardan da Cezaevi’nde yatanların çok büyük kısmı fakir ve yoksul ailelerin fedakar evlatları idiler..

Ben, yoksul bir ailenin evladı idim.. Yanımda 5 çocuklu ağabeyim ve küçük kardeşim.. Düşünün, yoksulluğu, çileyi..

Kimselerin 5 kuruş desteğini görmedim..

Evet.. Ülkücüler Cezaevlerinden çıktıktan sonra savruldular, hatta gayrimeşru işlerle bulaştılar..

Çaresizlikten.. Sahipsizlikten..

Bakın bana Bahçelievler’de ki bütün suçlar imzalattırılmıştı.. Okulumu yakmışlardı..

Altındağ Adliyesi İcra Memuru ağabeyim görevden alınmıştı..

Bunların hepsini Alparslan Türkeş bizzat biliyordu..

Zaten kimseler hala yargılandığımız için iş te vermiyordu..

Cezaevi’nden çıktıktan sonra Alparslan Türkeş’in ofisine yırtık ayakkabımla 3 kez gittim..

Ayakkabılarımın yırtık olduğunu fark etti ama bana bir kez dahi sormadı;

“Karslı, sizin evden 3 kişi Cezaevine gittiniz, paranız, işiniz var mı ne yapıyorsunuz?”..

Bir tek ben mi, diğer bütün Ülkücüler sahipsiz kaldı..

İşte o sıralarda yine Ülkücülere her türlü desteklerde bulunanlardan birisi de Hail Şıvgın idi..

Baki Tuğ idi..

Ve tabi ki Abdullah Çatlı idi..

Çatlı’ya bu garabetin hepsini anlattım.. Ne yapsın, O’da aranıyordu..

Sadece elinden gelen maddi destek ti..

Değerli okuyucular..

Şimdi dikkat edin..

ANAP iktidarın onlarca Ülkücü milletvekili ve Bakan oldu..

Fakat Halil Şıvgın, Veysel Atasoy, Alpaslan Pehlivanlı ve İlker Tuncay’ın dışında çilekeş Ülkücüleri hatırlayan olmadı…

Ben Askeri mahkemeden “delil yetersizliğinden Beraat” ettiğim den dolayı İstihbarat raporuna binaen örgüt yöneticisi olduğum belirtilerek 5 yıl İzmir’de ikamet sorunluğuna tabi tutuldum..

1885-1990 arası İzmir’de ne yoksul, ne çileli günler yaşadım..

Yeniasır Gazetesinin Polis Masasına bakıyorum.. Yani, Polis muhabiriyim.. Masa şefim ise ben ce efsane gazeteci olan değerli kardeşim Fatih Çekirge..

Bir süre sonra Sabah Gazetesi çıktı ve İzmir’de Sabah’ın ilk muhabiri oldum..

ANAP iktidarda.. 5 yılım doldu..

Halil Şıvgın ANAP Genel Merkez Yöneticisi.. Telefon ettim.. Bana; “Hemen Gazeteden ayrıl gel Ankara’ya” dedi..

Hiç şüphem yoktu.. Halil abi “gel” diyorsa o iş bitmiştir..

Allah uzun ömür versin Fatih Çekirge bana dedi ki; “Cafer kardeş, ben sana bir hafta izin çıkarayım, Gazeteden ayrılmadan Ankara’ya git, orada işlerin olursa telefon et, gerisini ben buradan ayarlarım”..

Ve Ankara’ya geldim.. Hemen Halil Şıvgın’ın yanına gittim.. Uykusuz olduğumu fark etti ve bana dedi ki;

“git 24 saat uyu gel, Partinin Petek gazetesine başlayacaksın, işin hazır”..

Ve ben ertesi günü Kenedi Caddesine gittim, ANAP’ın ilk Genel Merkez binası..

Gazeteye başladım.. Fakat bir baktım hiç gazetecilikten anlamayan ve haber bile yazmayan kişiler gazetede çalışıyor..

Ve hiç birsi de Ülkücü falan değil.. Bırak Ülkücü olmayı adamlar Sol tandanslı ve Apo’cu..

Bir tek gazetenin karanlık odasına bakan Bekir Altınok kardeşimiz var, o Ülkücü..

Ben her gün kaliteli özel haberler yapıp, veriyorum.. Gazete haftalık çıkıyor..

Benim başlamamdan sonra çıkan sayının ertesi günü gazetede çalışanların ani saldırısına uğradım..

Genel Yayın Yönetmeni Feridun Evrensel, hemen olayı Halil Şıvgın’a bildiriyor..

Halil abi, “siz tanımazsınız, o bir dava fedaisidir, derhal buraya gönderin” diyor..

Tabi ben Halil abinin yanına gitmeden ANAP’ın Propaganda Sosyal Faaliyetler den sorumlu Genel Başkan yardımcı İlker Tuncay’ı arıyor..

“İlker Bey, Basın danışmanına ihtiyacın var mı? Sana sakallı bir profesyonel bir Gazeteci arkadaşı göndereceğim ve benim sana emanetim” diyor..

Ve gittim, Necatibey Caddesi ANAP Genel Merkezi birinci katında aynı gün Basın Danışmanlığına başladım..

İlker Tuncay.. Allah uzun ömür versin.. Kral insandı.. Milliyetçi ruha sahip bir havacı Binbaşı idi..

Tabi orada da Sol Basın bana çok saldırı haberleri yaptı ama bana İlker Tuncay ve Halil abi sımsıkı sahip çıktı..

Sonra Turgut Özal’a o kahpe saldırı yapıldı..

Saldırıdan sonra ben sırf Ülkücü olduğum için Semra Özal ekibi tarafından partiden zorla görevden alındım..

Tabi kongre sonrası İlker Tuncay’ı da, Veysel Atasoy’u ve Alpaslan Pehlivanlı’yı da kalleşçe harcadılar..

Siz bakmayın, “Ülkücülerin ANAP içinde abisi” dedikleri Mustafa Taşar’a..

Tam aksi.. Ne ben ne de diğer Ülkücüler sevmezdi ve Halil Şıvgın’a da gösterdiğimiz saygıyı, sevgiyi de kıskanırdı..

Evet.. Değerli okuyucular..

İşte Ülkü yolunda böyle isimler vardı.. Maalesef bir, bir kaybediyoruz..

Halil abi.. Seni; ben de, Ülkücüler de asla unutmayacak.. Yüce Allah, mekanını cennet eylesin..

AMİN …..!