www.haber2000.com

Avukat Yusuf Erikel ..

Yozgatlı bir hafızın oğlu..

Kendisi de aynı zamanda itibar edilen bir hafız Avukat.

Siyasete de “Ben de buradayım” dedi ve “Atatürk’ün ilkeleri, Hz. Ömer’in Adaleti, Hz. Ali’nin cesareti” çizgisi ile Milli Demokrat Parti’sini kurdu..

Kısa zaman içerisinde siyasette yerini aldı ve Siyaset masasına yumruklarını vurdu..

Tabi Av. Yusuf Erikel’in bu çıkışlarından, itibar görmesinden İblis Fetullah ve yandaşları da çok rahatsız olmuştu..

Ergenekon ..Yani; “Ergenekon Terör Örgütü” adı ile bir hayali terör örgütü adı ortaya atıp, telefonlar dinlenilmiş, seçtikleri kişilere hayali suçlar üretilmiş ve sözde kararlarla çeşitli Cezaevlerine konulmuşlardı.

Avukat Yusuf Erikel’in de telefonları yıllarca dinlenilmiş ve kendisi için üretilen; “Ergenekon Hükümetinin Başbakanı”  suçu ile Silivri Cezaevi’ne konulmuştu.

Av. Yusuf Erikel burada haksızlığa ve Adaletsizliğe karşı mücadele verdi ve bu mücadele sırasında maalesef Kanser hastalığına yakalandı, halende tedavi görmekte.

Av. Yusuf Erikel baktı ki; iblis Fetullah’ın savcı ve hakim kılıklı teröristleri Adaleti, hukuku temsil etmiyor ve sözde yargılama sonucunda da neler olacağını kestirmişti.

Yani, duruşmalarda savunmalar sanki duvarlara karşı yapılıyordu..

Av. Yusuf Erikel, yine duruşmaya çıkmadan önce Cezaevi’nde “NERDE KALDIN ADALET” başlıklı bir iğneli şiir yazdı.

Gün geldi, duruşma salonuna girdi..

Cebinden yazdığı şiiri çıkardı ve başladı sözde mahkeme heyetine karşı yüksek sesle, hiç kesmeden okudu.

Mahkeme heyeti şiir okumayı kestirme mücadelesi oldu ama başarılı olamadı.

Av. Erikel şiirinde bu heyete resmen; “Sizler hakim ve savcı değilsiniz, zalimlersiniz” demişti

Sözde Mahkeme heyeti, savcılığı uyarmış ve “Adalet üzerinden bizleri zalimlikle suçluyor”  diyerek Av. Yusuf Erikel hakkında yeni bir suçla, bir dava daha açılmasını sağlamışlardı.

İşte Av. Yusuf Erikel’in, iblislerin mahkeme heyetine karşı yüksek sesle okuduğu o tarihi şiiri.

"NERDE KALDIN ADALET"

Nerde kaldın adalet, yolunu mu kaybettin

Düz yollarda beklerken yokuşlarda mı yittin

Bu çıktığın ebedi gurbetten nere gittin

Gel ne olur gözümüz yolunu beklemekte

Adın bile bizlere umut için yetmekte

Ne zaman, nereye, niye, kiminle gittin

Meçhullere mi daldın bizi niye terk ettin

Yaktın bizleri yaktın, kalplere hasret ektin

Çık ne olur ortaya bahçeler hazan oldu

Ellerimiz bağlandı, dillerimiz lal oldu

Develer tellal iken bir ara görünmüşsün

Sonra bekleyin deyip, uzaklara göçmüşsün

Kimi zaman kakmışsın kimi zaman düşmüşsün

Başında bir hal mi var, meydanlara çıksana

Zor mu sana adalet kanat takıp uçsana

Seni gördüğümüz son, ne zamandı unuttuk

Kan yuttuk, kızılcık şerbet diye uyuttuk

Denizlerde boğulduk, yılanlardan el tuttuk

Acı seni umutla bekleyen yetimlere

Bir an önce yetiş de verme bizi ellere

Kutup yıldızı gibi, çıkmaz mısın bir gece

Mazlumlar yazar seni okur hece, hece

Eğer gelirsen bir gün, sonra yok ha gitmece

Ölmediysen a kuzum, ne zaman çıkacaksın

Gecikirsen bak bizi perişan bulacaksın

Zulmet çöktü cihana, semavatı kapladı

Kıyameti bekledik, fakat o da kopmadı

Canımız çıksın dedik, kader bu ya çıkmadı

Neden gelmedin vefa yok mu sende adalet

Madem gelemiyorsun uzaklardan selam et

Sen yoksun ya baş düştü, kokmuş ayak baş oldu

Mahkemeler zalimin dehlizinde kuruldu

Dillerimiz, adalet diye, diye yoruldu

Yağmaz mısın yağmurla birkaç damla semadan

Hasta şifa ummakta, senden gelen sedadan

Evimiz sonbahara, bağımız kışa döndü

Yokluğunda, gör, nice ocaklarımız söndü

Belki gelirsin amma… seni bekleyen öldü

Var git yoluna, gelme, küstük sana adalet

Ey zulüm! meydan senin, görevine devam et….