Ben de diyorum ki;

“Biz büyüklerimizin sözlerini tutarız...
Yeter ki onlar ağızlarından çıkan sözün sahibi olsunlar!.„

... Ve nitekim sözümüzü tuttuğumuz için mahkeme salonlarındayız!
Bu vesileyle bir kez daha anladım ki herkesin sözüyle kuyuya inilmiyormuş!

Ama malesef insan bu gerçeği hep kuyunun dibine inince anlayabiliyor!

Her neyse olan oldu...

Şimdi sizi savunmamın manzum haliyle baş başa bırakıyorum...
Zira kamu davalarında(!) bence en önemli hakim kamunun kendisidir.

------------

Hakim Bey “bi dakka„ ben şimdi bana,

Çatana şerefsiz diyemez miyim?

Senin sivrilttiğin batarsa sana,

Batana şerefsiz diyemez miyim?

Farz edelim şoför yaptım eşeği,

O da çıktı başkasının uşağı,

Arabamı uçurumdan aşağı,

Atana şerefsiz diyemez miyim?

Atmakla bitmezse garezi, kini,

Menfaatse eğer imanı, dini,

Şoför koltuğuna karşılık beni,

Satana şerefsiz diyemez miyim?

Direksiyon geçti diyor elime,

Geçti diye hakkı var mı zulume?

Zulümden de geçtik hatta ölüme,

İtene şerefsiz diyemez miyim?

Bana değil ama ellere iyi!

Bana geldi miydi Bolu‘nun Beyi!

İtibarı, haysiyeti her şeyi

Bitene şerefsiz diyemez miyim?

Bitmesine rağmen haddi aşıp ta,

El alemden güç alarak coşup ta,

Ele tavuk bana horozla şıpta,

Ötene şerefsiz diyemez miyim?

Horozmuş pozuna girse de bazı,

Çok yüksek çıksa da sesi, avazı,

Aslına bakarsan bağırsak gazı,

Metan‘a şerefsiz diyemez miyim?

Yelleniyor bana her şeyi sayıp,

Peki, benim cevap vermem mi ayıp?

Bugün dediğini yarın yalayıp,

Yutana şerefsiz diyemez miyim?

Alışmak zor kahpelerin huyuna,

Oyuna getirir seni oyuna!.

İt yerine koyup kurdu koyuna,

Katana şerefsiz diyemez miyim?

Kurdu tuttu yuvasından gitsine,

Köpek edip koyunları gütsüne,

Ocağımı kapansına, bitsine,

Tutana şerefsiz diyemez miyim?

Arif‘im sorarım, ne var ki bunda?!

Hakim Bey, bir nikah varken boynunda,

O nikâhla başkasının koynunda,

Yatana şerefsiz diyemez miyim