OZAN ARİF yazdı

www.haber2000.com

GÜVENİNİ KAYBETMİŞ!..

Güvensizlik kol geziyor bu sıra,

Dağlar taşa güvenini kaybetmiş!..

Hiç bakan yok kendindeki kusura,

Dolu boşa güvenini kaybetmiş!..

Ne dolu asude ne de boş sakin,

Kin kuşatmış sanki hepsini kin kin…

Hepsinin aslı su amma velakin,

Yağmur yaşa güvenini kaybetmiş!..

Her bir şey bürünmüş bin bir kılığa,

Temiz su akmıyor artık oluğa,

Topraklar bitkiye, sular balığa,

Gökler kuşa güvenini kaybetmiş!..

Her yanı saralı dikenli çalı,

Köküne isyanda ağacın dalı,

Mevsimler de birbiriyle kavgalı,

Yazlar kışa güvenini kaybetmiş!..

Şöyle bir göz atıp bakıyorum da,

Mesela aile denen kurumda,

Eşi kocasından korkar durumda,

Koca eşe güvenini kaybetmiş!..

Yiyen konuşuyor, susturması zor,

Yediğini geri kusturması zor,

Haram mı, helal mi kestirmesi zor,

Sofra aşa güvenini kaybetmiş!..

Kayırmaya kurban giderken haklar,

Hangi meslek kimi ne kadar saklar,

Diplomalı işsiz dolu sokaklar,

İşçi işe güvenini kaybetmiş!..

Derinden yaralı vücut derinden,

Azalar hep kopmuş biri birinden,

Dil dişten şüpheli, kulak burundan,

Gözler kaşa güvenini kaybetmiş!

Ey Arif güdülen, güden bozulmuş,

Hiç kimse sormuyor neden bozulmuş,

Balık baştan kokmuş, beden bozulmuş,

Gövde başa güvenini kaybetmiş!..

(Ozan Arif- 06 Aralık 2017- Bad Homburg)